Pozbawieni przez 123 lata niepodległego państwa Polacy pragnęli podkreślić własną niezależność i wagę polskiego dorobku kulturalnego. Poszukując polskiego stylu narodowego, sięgali często do kultury ludowej, co miało odzwierciedlenie także w projektowaniu wnętrz i wyposażenia na Piłsudskim.

W czytelni pasażerowie mogli podziwiać najpiękniejsze polskie zabytki, sfotografowane z lotu ptaka.

Dekoracje ścienne przedstawiające polskie miasta, wykonane techniką linoleorytu podbarwianego, oryginalnego, były ozdobą jadalni w klasie trzeciej.

Polscy artyści, zwłaszcza dekoratorzy i projektanci sztuki użytkowej, którzy także odwoływali się do folkloru i polskiej tradycji, odnosili znaczące sukcesy na arenie międzynarodowej. Z Międzynarodowej Wystawy Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu w 1925 r. polscy twórcy wrócili z rekordową liczbą 212 nagród. Wśród wystawców w Paryżu byli także artyści pracujący nad wnętrzami Piłsudskiego, m.in. Zofia Stryjeńska, Wojciech Jastrzębowski, Bonawentura Lenart czy Mieczysław Kotarbiński.

W prezentowanym na wystawie salonie projektu Wojciecha Jastrzębowskiego na ścianie wyeksponowano gobelin, zaprojektowany przez Zofię Stryjeńską.

Nagrodę Grand Prix Międzynarodowej Wystawy w Paryżu w 1925 r. otrzymał rzeźbiarz Jan Szczepkowski za Kapliczkę Bożego Narodzenia.

W Pawilonie Polskim zaprezentowano także pokój, w którym umieszczono żyrandol, kinkiety oraz drewnianą posadzkę zaprojektowane przez Mieczysława Kotarbińskiego.

Finansowanie „Piłsudskiego” pochodziło głównie ze środków Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz MSZ. Aby podnieść jego standard kilka instytucji państwowych wsparło finansowo prace wykończeniowe na statku. Wśród sponsorów prac dekoracyjnych był Bank Gospodarstwa Krajowego, który sfinansował grafiki do kabin turystycznych oraz ozdabiające Salon Wielki rzeźby Tadeusza Breyera "Europa" i "Ameryka".

Wśród artystów, których dzieła ozdobiły wnętrza transatlantyku, znalazła się m. in. artystka Zofia Stryjeńska (obrazy Wędrowcy i Grajek oraz gobelin z motywem tańców ludowych), która projektowała także papiery wartościowe emitowane przez BGK.

Nić łączącą statek z BGK wzmacnia także autor Głowy Chopina w czytelni statku, rzeźbiarz Stanisław Ostrowski. Pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego jego autorstwa odsłonięto 15 grudnia 1936 r. w obecności prezydenta RP Ignacego Mościckiego na pierwszym piętrze gmachu centrali BGK przy Al. Jerozolimskich. Także malarz, grafik i scenograf Wacław Borowski, którego supraporty ozdabiały gabinet Naczelnego Dyrektora BGK był jednym z twórców dekoracji na "Piłsudskim".

W skład Podkomisji weszli wybitni artyści: przewodniczący prof. Wojciech Jastrzębowski (jeden z głównych twórców polskiego art déco w architekturze wnętrz), prof. Stanisław Brukalski (architekt, reprezentant funkcjonalizmu) oraz prof. Lech Niemojewski (wybitny architekt) i prof. Tadeusz Pruszkowski (rektor Akademii Sztuk Pięknych).

Nagrany fragment stanowi cytat z wypowiedzi Lecha Niemojewskiego dla Kuriera Polskiego (nr 167, 1935 r.)

Główny punkt kompozycji palarni klasy turystycznej stanowił marmurowy kominek z wykonaną w brązie rzeźbą Dziewczyna ze skakanką. Projektanci zaproponowali ściany wyłożone drewnem cytrynowym, na których znalazły się obrazy. W drugiej części sali zaprojektowano bar, wykonany w rzadkiej odmianie ciemnego mahoniu, pięknie kontrastującego z jasnym tłem ścian.

Projektanci zaproponowali pasażerom spożywanie posiłków w otoczeniu efektownych intarsji, wyobrażających historię żeglugi, oraz scen z życia fauny morskiej. Ściany jadalni klasy turystycznej również pokryte były drewnem cytrynowym oraz piękną lnianą materią.

Projekt jadalni klasy trzeciej także utrzymany był w nowoczesnym charakterze. Projektanci zaproponowali ściany wyłożone białym linoleum, pokrytym rytowaną, a następnie zabarwianą kompozycją, przedstawiającą widoki miast polskich. Była to jedyna w swoim rodzaju kompozycja, w której po raz pierwszy w dziejach budowy statków zastosowano technikę rytowniczą do dekoracji ściennej.

Pełen światła, utrzymany w jasnych, wesołych kolorach projekt salonu klasy trzeciej wyróżniały charakterystyczne wyściełane fotele, pokryte materiałem w szkocką kratę. Jedną ze ścian wypełniała imponująca rozmiarami kompozycja malarska, wyobrażająca poglądową mapę całego świata. W bezpośrednim sąsiedztwie z tą salą projektanci umiejscowili pokój dziecięcy klasy trzeciej.

Projekt pływalni i przylegającej do niej sali gimnastycznej zakładał także bar dla sportowców i wygodne trzcinowe fotele-leżaki do odpoczynku. Całość kompozycji utrzymana była w tonach jasnozielonych, pogłębiona efektem kontrastu czerwonych słupów, podtrzymujących strop. Basen o wymiarach 4,8x9,0 m wyłożony był zielonymi kafelkami.

Wrażenie na pasażerach robił wykonany z czarnego mahoniu bar w palarni klasy turystycznej według projektu Stanisława Brukalskiego.

Ozdobą salonu klasy trzeciej były meble obite tkaniną w charakterystyczną kratę według projektu Lecha Niemojewskiego.

Na werandzie usytuowanej na Pokładzie Spacerowym czekały na podróżnych wygodne i funkcjonalne fotele wiklinowe z miejscem na filiżankę i książkę lub inne przedmioty pasażera. Meble na werandzie zaprojektowała pracownia architektoniczna pod kierunkiem Podkomisji Artystycznej.

Elegancki serwis śniadaniowy w stylu art déco, według projektu Julii Keilowej, wykonany został przez firmę Norblin i Ska.

Eleganckie sztućce zaprojektował Lech Niemojewski, a wykonała firma Fraget.

Porcelana stołowa wykonana została przez słynną fabrykę w Ćmielowie według projektów profesorów Wydziału Architektury oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie lub pod ich kierownictwem.